Και το ζήτημα της άμυνας φαίνεται πως αποτελεί αντικείμενο των εφ’ όλης της ύλης συζητήσεων Ελλάδας και Ισραήλ, καθώς κλήθηκε στον Πόρο η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας…
Πρόκειται κυριολεκτικά για ένα από τα δυσκολότερα θέματα στις διμερείς συζητήσεις και αυτό διότι σύμφωνα με πηγές προσκείμενες στην ισραηλινή πλευρά, η Ελλάδα δεν έχει αποδείξει τη διάθεσή της για ουσιαστική συνεργασία, παρά τα ιδιαιτέρως προωθημένα κείμενα συμφωνίας που έχουν υπογραφεί στο παρελθόν. Η συγκεκριμένη αναφορά γίνεται για το πρωτόκολλο που υπογράφτηκε επί υπουργίας Άκη Τσοχατζόπουλου και ανανεώθηκε με υπογραφή του Σπήλιου Σπηλιωτόπουλου κατά τη δική του θητεία στο υπουργείο.
Η ισραηλινή πλευρά μέμφεται ανοιχτά τη χώρα μας ότι δεν προχώρησε στην υλοποίηση των συμφωνηθέντων, τα οποία μάλιστα είχαν τεθεί εμμέσως ως αποδείξεις της βούλησης των δύο πλευρών για την περαιτέρω προώθηση της διμερούς συνεργασίας.
Από την άλλη πλευρά θα πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι και η ισραηλινή στάση ήταν μάλλον «χλιαρή» ενώ επικεντρωνόταν αποκλειστικά στην εμπορική διάσταση των ζητημάτων, με αποτέλεσμα η ποιότητα των σχέσεων των δύο χωρών να καθορίζεται από την υλοποίηση ή μη εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Ένα από αυτά τα ζητήματα αφορούσε στον υπερ-φιλόδοξο στόχο της ίδρυσης στην Ελλάδα «Οίκου Ηλεκτρονικού Πολέμου» (Electronic Warfare House), καθώς στον συγκεκριμένο τομέα οι Ισραηλινοί διαθέτουν τεχνολογία τουλάχιστον εφάμιλλη με την αμερικανική, ενώ είναι διατεθειμένοι και να την πωλήσουν, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ όπου η αποδέσμευση τέτοιων τεχνολογιών μπλοκάρεται από τις διαδικασίες της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας (NSA: National Security Agency).
Επιπρόσθετα, η συμφωνία στην οποία είχαν καταλήξει οι δυο πλευρές προέβλεπε και την παράδοση των «πηγαίων κωδικών» (source codes) στην Πολεμική Αεροπορία, κάτι που θα επέτρεπε τον απόλυτο έλεγχο του συστήματος. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο οι ΗΠΑ δεν θέτουν καν υπό συζήτηση τέτοιο ενδεχόμενο.
Παραθέτοντας αυτά τα στοιχεία, Ισραηλινοί επίσημοι αναρωτήθηκαν – μάλλον ρητορικά – προς το «defence-point» πως είναι δυνατόν να μην προχώρησε η συγκεκριμένη συμφωνία (σύστημα «ACHELLEAS»), τη στιγμή που υποστηρίζουν ότι πρότειναν στην Ελλάδα ένα ψηφιακό σύστημα τέταρτης γενιάς, πολύ πιο προηγμένο από τον ανταγωνισμό που πρόσφερε σύστημα τρίτης γενιάς και μάλιστα μετά από αναβάθμιση.
Γεγονός παραμένει ότι για την εξασφάλιση άδειας εγκατάστασης μη αμερικανικού συστήματος σε αμερικανική πλατφόρμα (ισραηλινού συστήματος στα F-16 και άλλα ιπτάμενα μέσα της Πολεμικής Αεροπορίας), είχε κινητοποιηθεί το πανίσχυρο εβραϊκό λόμπι στην Ουάσιγκτον κατορθώνοντας να εξασφαλίσει σχετική επιστολή από τον Αμερικανό υφυπουργό Άμυνας με την οποία δινόταν το «πράσινο φως».
Η συμφωνία όμως δεν προχώρησε, η Ελλάδα προέκρινε τη λύση του συστήματος ASPIS II, με αποτέλεσμα ακόμη και σήμερα τα ελληνικά μαχητικά να πετούν στο Αιγαίο χωρίς σύστημα αυτοπροστασίας, κατάσταση που προκαλεί «εκνευρισμό» στην Πολεμική Αεροπορία.
Η αναφορά στο συγκεκριμένο πρόγραμμα γίνεται λόγω του ειδικού «συμβολικού» χαρακτήρα που του είχε δοθεί. Σε κάθε περίπτωση η διμερής αμυντική συνεργασία αποτελεί ένα κατά πολύ ευρύτερο πεδίο, καθώς υπάρχουν πλήθος τομείς όπου η συνεργασία θα μπορούσε να δώσει στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις πολλαπλασιαστές ισχύος (force multipliers), ενώ μεγάλος ωφελημένος θα μπορούσε να αποδειχθεί η ελληνική αμυντική βιομηχανία.
Το ζητούμενο είναι αν αυτή τη φορά θα υπάρξει πολιτική βούληση και αν στο μυαλό όλων των παραγόντων που θα κληθούν να αποφασίσουν από ελληνικής πλευράς, θα πρυτανεύσει το εθνικό συμφέρον και όχι αλλότρια συμφέροντα, εσωτερικά ή εξωτερικά, και οι γνωστές ιδεοληψίες που μας κατατρύχουν συστηματικά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου